Detained in my Bangkok hotel — but when people are dying, that’s no big deal

From The Times

May 22, 2010

By Richard Lloyd Parry

The soldiers were at full readiness, helmets on, Kevlar armour strapped in place, M16 rifles in hand. They might have been preparing to storm a stronghold of Red Shirt anti-government protesters or swoop on a cell of terrorist bomb-makers — but this was the corridor of a five-star hotel in central Bangkok, and the object of their stern attention was me.

For 2? hours yesterday I was detained in my room as their comman-der, who refused to identify himself, examined the photographs on my poc-ket camera. By the current standards of Bangkok, where hundreds of people, including foreign reporters, have been killed or injured in the past eight days, it was a trivial incident. But it was a lesson in the enormous changes that the political crisis has brought to this society.

Thais, who used to be among the freest people in South-East Asia, now live under legal strictures more often associated with a military dictatorship. Since a state of emergency was declared six weeks ago, authorities can impose curfews, detain suspects without trial and overrule civilian officials — all without fear of prosecution. Bangkok felt a little more normal yesterday, two days after a series of arson attacks that followed the collapse of the two-month protest by Red Shirts demanding that Abhisit Vejjajiva, the Prime Minister, hold new elections.

At least 16 people died on Wednesday alone, almost all of them Red Shirts, shot dead as soldiers advanced on the protesters’ rallying point.

The body of another man was recovered yesterday from the shell of Central World, a shopping mall in the centre of Bangkok that suffered partial collapse on Wednesday after being set on fire by protesters. Yesterday the Government lifted its curfew in the seaside resort of Pattaya, but one remained in force in Bangkok and 22 provinces.

“We have restored order in the capital of Bangkok and the provinces of Thailand,” Mr Abhisit announced in a television broadcast. “We have been able to do this with the co-operation of government officials, volunteers and, of course, the people of Thailand.

“We will continue to move swiftly to restore normalcy, and we recognise that as we move ahead there are huge challenges ahead of us. The operation was within the law and complied with international practice.”

In imposing its will, however, the Government has at its disposal powers enjoyed more often by the world’s most repressive governments.

Since the state of emergency came into effect on April 7, Mr Abhisit has worked not out of his civilian offices in Government House, but from the headquarters of Bangkok’s 11th Infantry, home to the Centre for the Resolution of the Emergency Situation, the ad hoc body that, in effect, runs the country.

That body has used its powers to issue compulsory summonses to politicians, businessmen, activists, academics and broadcasters to respond to allegations of involvement in the protests.

It has frozen more than a hundred bank accounts belonging to people and businesses believed to be connected with the Red Shirts or Thaksin Shinawatra, the deposed Prime Minister.

It has blocked or shut down websites — 400 by the end of last month — as well as television channels and radio stations perceived to support the Red Shirts, while the country’s lively and independent press has become increasingly cowed and unquestioning in its support of Mr Abhisit’s Government. One example stood out from yesterday’s edition of the English-language paper The Nation, which reported that defeated Red Shirt protesters sent from Bangkok to their homes in the provin-ces wept “tears of joy” as they left.

The state of emergency allows the authorities to detain suspects without charge in places other than conven-tional remand centres. Yesterday the media published, with some amusement, photographs of the rather attractive villas on a police base where the arrested Red Shirt leaders are being held. The point about them is not that they are pleasantly roomy, but that they are hours away from Bangkok and that, under the emergency decree, suspects have no guarantee of access to their lawyers and families.

Given these powers, looking into hotel rooms is a minor detail. I was not singled out for a search; the soldiers, I was informed, were going from building to building looking for suspicious people and objects before reopening the road on which the hotel stands, overlooking the Red Shirt protest site.

The uniformed officer looked into my suitcase and bags and poked at my set of bulletproof body armour. It was then that he noticed the small digital camera that I had placed on a table as a precaution, recording the scene.

On learning that he was being recorded, he took offence and disappeared downstairs, leaving me with my three guards. The camera was returned to me with the recording of the search deleted; nothing else was confiscated.

While the men with the M16s sat outside my door yesterday I telephoned a Thai lawyer friend and asked him, rather naively, whether the soldiers had a right to go through my things.

“They can shoot people on the streets,” he pointed out. “They can certainly search your hotel room.”

----------------------

ผู้สื่อข่าว "ไทม์ส ออนไลน์" เผยถูกทหารตรวจค้นห้องพัก พร้อมลบภาพในกล้องถ่ายรูป 

จาก มติชนออนไลน์"ริชาร์ด ลอยด์ แพร์รี่" ผู้สื่อข่าว "ไทม์ส ออนไลน์" ที่เคยสัมภาษณ์ "ทักษิณ" เผยถูกทหารเข้าตรวจค้นห้องพักในโรงแรมย่านราชประสงค์ ก่อนโดนลบภาพในกล้องถ่ายรูป 

ริชาร์ด ลอยด์ แพร์รี่ ผู้สื่อข่าวของไทม์ส ออนไลน์ เขียนรายงานข่าวในวันที่ 22 พฤษภาคมว่า เมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม เจ้าหน้าที่ทหารซึ่งมีอาวุธปืนเอ็ม 16 อยู่ในมือ ได้เข้ามาตรวจค้นห้องพักของเขาในโรงแรมห้าด้วยแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพมหานคร

แพร์รี่ระบุว่า เมื่อวาน เขาถูกกักตัวไว้ในห้องพักดังกล่าวโดยคำสั่งของเจ้าหน้าที่ทหารเป็นเวลา 2 ชั่วโมงครึ่ง เจ้าหน้าที่เหล่านั้นปฏิเสธที่จะแนะนำว่าตนเองเป็นใคร มาจากไหน ทั้งยังได้ทำการตรวจค้นรูปภาพในกล้องถ่ายรูปของเขา ผู้สื่อข่าวจากสหราชอาณาจักรระบุว่า จากสถานการณ์ปัจจุบันในกทม. ที่ประชาชนนับร้อย รวมทั้งผู้สื่อข่าวต่างชาติ ถูกยิงเสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บ ในช่วงเวลา 8 วันที่ผ่านมา จึงทำให้เขาไม่ได้รู้สึกตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเองมากนัก อย่างไรก็ตาม นี่เป็นบทเรียนที่ชี้ให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่ถูกนำมาสู่สังคมไทยโดยวิกฤตการณ์ทางการเมืองที่เกิดขึ้น

แพร์รี่ได้ลำดับเหตุการณ์การตรวจค้นดังกล่าวว่า เจ้าหน้าที่ทหารที่ทำการตรวจค้นห้องพักแจ้งให้เขาทราบว่า ห้องพักของเขาไม่ใช่ห้องเดียวที่ถูกตรวจค้น แต่เจ้าหน้าที่ได้ทำการตรวจค้นทุกอาคารในย่านนั้นซึ่งตั้งอยู่บริเวณที่เคยเป็นสถานที่ชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดง เพื่อสอดส่องหาบุคคลและวัตถุต้องสงสัย ก่อนที่จะมีการเปิดถนนในย่านดังกล่าว

เจ้าหน้าที่ทหารได้ตรวจสอบกระเป๋าเดินทาง กระเป๋าถือ รวมทั้งชุดเกราะป้องกันกระสุนของแพร์รี่ จากนั้น เจ้าหน้าที่ได้สังเกตเห็นกล้องดิจิตอลแบบพกพาของเขาซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ เพื่อเตรียมการล่วงหน้าไว้สำหรับบันทึกภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น

เมื่อเจ้าหน้าที่ทหารพบว่าตนเองถูกบันทึกภาพไว้ในกล้องถ่ายรูป เขาจึงแสดงอาการโกรธเคืองและเดินลงไปที่ชั้นล่างของโรงแรม และให้ทหารอีก 3 นาย คอยควบคุมตัวแพร์รี่ไว้ จากนั้น กล้องถ่ายรูปดังกล่าวก็ถูกนำมาคืนให้แก่เจ้าของ โดยที่รูปของเจ้าหน้าที่ทหารรายนั้นได้ถูกลบทิ้งไป ขณะเดียวกัน ไม่มีสิ่งของอื่นใดของผู้สื่อข่าวต่างชาติรายนี้ที่ถูกยึดไปอีก

ในขณะที่เจ้าหน้าที่พร้อมอาวุธปืนเอ็ม 16 นั่งอยู่ภายนอกห้องพักของเขา แพร์รี่ได้โทรศัพท์ติดต่อกับเพื่อนทนายความชาวไทย เพื่อสอบถามว่าทหารมีสิทธิที่จะตรวจค้นทรัพย์สินของเขาหรือไม่ ก่อนที่เพื่อนคนดังกล่าวจะระบุว่า "พวกเขาสามารถยิงประชาชนบนท้องถนนได้ ดังนั้น จึงเป็นที่แน่นอนว่า พวกเขาสามารถตรวจค้นห้องพักของคุณได้"

ทั้งนี้ ริชาร์ด ลอยด์ แพร์รี่ คือนักข่าวผู้เคยทำการสัมภาษณ์ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี และบทสัมภาษณ์ดังกล่าวที่ถูกนำไปเผยแพร่ในเว็บไซต์ "ไทม์ส ออนไลน์" ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างมากในสังคมไทย